KBVV – SpoMo 2-1

Na de eerste wedstrijd in 2020 hadden we u graag vergast op een jubelend wedstrijdverslag, beste volgers, doch jubelend zal het niet zijn. Een overwinning en drie punten en een (gedeelde) leidersplaats, ja daar mogen we het wel over hebben, en dus al bij al weinig om over te zeuren.

Stand van zaken bij de aftrap. KBVV moest het doen zonder Kevin Dieme – jammerlijk geschorst – en de bezoekers uit Bilzen zonder een resem afwezigen – ziek, of wat dan ook. Wij stonden op plaats drie en zij op plaats laatst. We waren dus in het voordeel, al weet iedereen hoe relatief zoiets is in onze reeks, maar toch: in het voordeel.

En natuurlijk was het Bocholt VV dat het heft in handen nam, doch zonder veel gevaar. Wanneer het tempo dan toch eens omhoog ging, werd het meteen gevaarlijk, en na een twintigtal minuten studieronde was het meteen ook raak via Ricardo Kessels (1-0). De bezoekers moesten het vanmiddag doen zonder voorlijn, doch profiteerden vrijwel meteen van een foutje in de Bocholter verdediging: 1-1 en alles te herdoen – meteen ook de eerste tegentreffer in eigen huis in deze competitie, het moest er natuurlijk ooit eens van komen. Geen nood, dachten we, dit komt goed. Voor we het wisten was echter het rust en stond het gelijkspel nog op het bord.

Wie een Bocholter stormloop had verwacht in de tweede helft, kwam bedrogen uit. KBVV slaagde er maar niet in het tempo op te drijven en de bezoekers beperkten zich tot afbraakvoetbal. Dat is hun goed recht natuurlijk, al zijn we van mening dat er een verschil is tussen een beetje treuzelen bij een inworp en flagrant een blessure veinzen – om de heer Proesmans niet bij naam te noemen, of toch wel, dat was flagrant. Hoe dan ook gleed de tijd ons als zand door de vingers. Er kwamen enkele wissels en Spouwen-Mopertingen kreeg de ruimte naar het einde toe steeds moeilijker belopen. Christophe Bertjens en invaller Danton Maes misten prima kansen.

En dan de ultieme slotfase. We gingen in extra time, wel een minuut of zes. Terecht, als u het ons vraagt. We hebben alle begrip voor een ploeg in de kelder van het klassement die een punt ruikt, maar overdadig tijdrekken dient – zoals gezegd – consequenties te hebben, en zo geschiedde. De druk steeg tot een kookpunt, en net toen iedereen dacht dat het niets zou worden, haalde Dimi Vanhaen uit met zijn begenadigde linkervoet: 2-1 in de allerlaatste seconden van de wedstrijd.

Het Damburgstadion wist met zijn vreugde geen blijf en danste wilde dansen. Wat later kwamen de andere uitslagen binnen en plots staan we weer (gedeeld) aan de leiding van het klassement. Is dat knap? Jazeker. Waren we sterk vanmiddag? Nee, niet echt. Had Spouwen-Mopertingen meer verdiend? Alle respect voor hun vechtlust, maar nee. Mogen we dus, bij wijze van conclusie, stellen dat moeilijk ook gaat, zolang je er in blijft geloven en er keihard voor blijft gaan?

We schrijven half januari en we doen het goed. Volgende week trekken we naar Diegem.

Other Articles