Nieuws
Nieuwe nederlaag in Hasselt
Laten we eens bijbels openen, of min of meer bijbels tenminste – we durven al eens een vroegmis overslaan – en stellen dat wat we gisteravond in Hasselt aanschouwden, deed denken aan mannen van goede wil die veertig dagen door de woestijn moesten dolen. Puntengewin lijkt tegenwoordig een verre en bijna onmogelijke gedachte, op een tikkeltje meeval hoeven de verloren zielen dezer dagen niet te rekenen en daar kwam ook nog eens de hoon en spot bij van een afvallige zoon. Een schitterende maan was de enige die onze jongens toelachte, gisteravond aan de Oude Kuringerbaan, toen zij de kelk tot op de bodem ledigden…
De eerste helft was nochtans evenwichtig te noemen. Beide teams gingen met open vizier de strijd aan en het spel golfde op en af. Een oude bekende in Hasselts tenue opende ei zo na de score, maar werd gestuit door de doelpaal. Aan de andere kant kregen onze jongens in eenzelfde fase maar liefst drie keer de kans om van in de rechthoek op doel te mikken, maar ook daar wilde het leer er niet in. We zagen het best zitten, toen vanuit het niets de 1-0 tegen de touwen werd gejaagd, en we weer eens tot achtervolgen werden verplicht. Onze jongens gaven niet op, en zowel Dimitri Vanhaen als Wouter Scheelen lieten een prima schietkans – toegegeven, makkelijk was het niet – na een prima aanval onbenut. 1-0 aan de rust, het kon nog allemaal. Hoopten we.
De koffie van tijdens de rust gloeide nog na in de slokdarm toen een matige verdedigende actie door een lokale aanvaller vanop rechts werd afgestraft (2-0), en zo was het meteen boeken dicht. Dat die lokale aanvaller het vervolgens nodig vond om onze club – die hem anderhalf jaar geleden uit de vergeetput haalde en als een zalvende vader de spons veegde over een oneindige waslijst aan grillen en capsones – op een even schaamteloze als beschamende manier te provoceren, daar wisten we niet van of het nu van arrogantie getuigde, dan wel van pure domheid. Jammer dat zo’n goede voetballer dit nodig vindt.
Want ja, die lokale aanvaller was gebeten gisteravond, en hij scoorde nog een tweede keer (3-0). Tussendoor was onze eigen prijsschutter ook een keer alleen voor doel opgedoken, maar hem wil het dezer dagen maar niet lukken. De rest van de wedstrijd was weinig interessante geschiedenis.
De kelk en de bodem, het is een lange en barre tocht, maar we moeten ze afleggen, willen of niet. Positief blijven is meer dan ooit de boodschap. Volgende week komt Vosselaar naar de Damburg, laten we ons daar met hernieuwde moed op voorbereiden. Kinnen omhoog en de borst vooruit!
