Pijnlijk, zo te verliezen
Bocholt VV tegen SK Deinze, dat leek David tegen Goliath. Onze amateurs tegen de profs uit 1B, dat konden we toch onmogelijk redden? Het bleek vanavond een dubbeltje op z’n kant, en dat dubbeltje viel jammer genoeg niet in onze richting.
De eerste helft moesten we ondergaan. Deinze presenteerde zich in Bocholt met een vijftiental profvoetballers en dat liet zich voelen op het terrein. Mogelijk waren onze jongens net iets teveel onder de indruk, maar wie neemt het hen kwalijk? Er kwamen desalniettemin kansen, en na een minuut of tien werd Thomas Azevedo van het veld getrapt. De scheidsrechter zag er geen graten in: geen fout, geen penalty, niks aan de hand. Terwijl de man net zo goed had kunnen fluiten voor een fout met de voet vooruit, maar nee, niks aan de hand. Luttele minuten voor het rustsignaal scoorden de bezoekers de 0-1, en dat leek het nekschot voor Bocholt VV.
Na de rust zagen we een andere wedstrijd. KBVV rechtte de rug en ontketende een regelrechte cupmatch. Deinze leek gerust in de krappe voorsprong en leunde achteruit. Wisten onze jongens aanvankelijk niet goed hoe, dan begon het lokale aanvalsspel gaandeweg steeds dwingender te worden. De counter waar Deinze op hoopte, werd opgevangen door verdediging en doelman en aan de andere kant kwamen er kansen. De bezoekende doelman toonde zich – jammer genoeg voor ons – eveneens bij de zaak en de doelpaal stond hem bij in de meest hachelijke momenten. Het was wachten tot de slotfase, maar toen dan toch de stilaan onverhoopte 1-1 viel van Jordy Mathei, ontplofte de Damburg als nog maar zelden tevoren. Even nog leek de allesovertreffende 2-1 in de maak, maar we gingen naar verlengingen.
Een voordeel voor de profs, zou je denken, maar KBVV – met dat jonge elftal – had bloed geroken en kreeg kansen op 2-1, tot de scheidsrechter een bal op de hand zag en Deinze vanop de penaltystip opnieuw op voorsprong mocht klimmen (1-2). Bocholt VV toonde zich fit, fitter misschien wel dan de profs uit Deinze, maar een tweede gelijkmaker kregen we niet meer klaar.
Exit Beker van België, maar wat gingen de handen op mekaar voor het dappere, jonge Bocholt VV.
Slotbemerking, als het even mag en wellicht overbodig. We verwachten geen partijdige scheidsrechter, dat hebben we nooit gedaan en zullen we ook nooit doen, maar waarom toch besluit ie aan de ene kant geen penalty te fluiten – bij de underdog, de club die de profclub een lastige avond kan bezorgen – en aan de andere kant – een aangeschoten bal – dan toch wel? Het leek ons vanavond vaak te gemakkelijk.
Tweede slotbemerking: we hebben ze vandaag zien binnendruppelen, de mensen van Deinze, de Nederlanders, de Spanjaarden, de Japanners, en dat is allemaal okee. Tegelijk zagen we ook de vertwijfeling in de ogen van de clubmensen, en we voelden sympathie. Laat ons maar verder boeren aan de Damburg, denken we dan.
Maar goed, dit alles kan een mooie avond niet vergallen. Een wedstrijd in de schaduw van het Belgisch voetbal, spannend en het kon alle kanten op. Het was kortom een fantastische avond!
