Rocky Peeters wil jeugd kansen geven

Rocky, de actualiteit is natuurlijk nog steeds wat ze is. Hoe kijk je terug op het voorbije jaar?
Het was natuurlijk geen fijn jaar. Na de eerste lockdown waren we hier in Bocholt aan iets nieuws begonnen en plots viel alles weer stil. En ja, de voorbereiding was moeilijk geweest, zeker qua resultaten met o.a. die onnodige nederlaag in de beker. Eens de competitie begonnen, ging alles wel in stijgende lijn. Mijn spelers pikten de spelprincipes steeds beter op en we hebben met aanvallend spel nog enkele mooie wedstrijden neergezet, met goede resultaten ook. We zaten ook nog lang niet aan onze top, dus dan is het zuur als je dat proces plots noodgedwongen moet stopzetten. Zo staan we nu toch weer voor een nieuwe start, al blijven gelukkig de meeste spelers bij de club. Het is natuurlijk wel voor iedereen een nieuwe situatie, en dat maakt het tussenseizoen niet evident.
Voor mij persoonlijk is het ook een hele aanpassing geweest, maar dan toch eerder in positieve zin. Ik denk dat het de eerste keer in mijn leven was dat ik echt tijd kon maken voor mijn gezin, na jaren als profvoetballer en later als speler of coach in combinatie met een job. Als prof heb je ook wel vrije tijd, maar dan meestal wanneer vrouw en kinderen niet thuis zijn. Het is voor mij dan ook een soort reset geworden, even een rustpauze om terug wat structuur en rust in te bouwen, en op mijn 41ste was het daarvoor misschien ook wel het ideale moment.
Hoe is het voor iemand die jarenlang prof is geweest eigenlijk om te werken in een amateurclub?
 
Wel, eigenlijk… vind ik het veel leuker. Bij clubs als Bocholt VV of eerder ook Wijgmaal kan je je eigen ding doen, met korte lijnen tussen bestuur en entourage. Je kan iets neerzetten, niet enkel werken op de korte termijn. Als prof word je vaak geleefd, er zijn zoveel randfiguren waar je rekening mee moet houden, hetgeen zeker voor een jonge kerel niet altijd evident is. Ook als proftrainer (zoals ik was bij Lierse-Kempenzonen) krijg je weinig tijd, en die tijd is er in Bocholt wel. We proberen te werken op de langere termijn, iets neer te zetten doorheen de hele club, zodat je als trainer minder afhankelijk bent van het toeval en de omstandigheden.
Dat is in de voetbalwereld toch een algemeen probleem: het lijkt vaak alleen de korte termijn die telt. Wat moet je denken van een profclub die op één seizoen wel vier trainers verslijt? Ben je dan als club niet fout bezig? Een trainer moet toch de kans krijgen om zich in te werken, om zijn weg te vinden en zijn ideeën te laten doorsijpelen. Daar heb ik bij Bocholt VV oprecht een goed gevoel bij. Er is een visie, en daarrond wordt hard en nuchter gewerkt. Dat bevalt mij opperbest.
Hoe zie je het komende seizoen tegemoet? 
Het is duidelijk dat corona het voetballandschap heeft hertekend. Clubs kijken de kat uit de boom, je ziet weinig transfers. In die veranderende omstandigheden heeft Bocholt VV een bepaalde koers gekozen en daar kan ik me perfect in vinden. Er beweegt hier heel wat op extrasportief vlak en dat is belangrijk op langere termijn. Wat het sportieve betreft, is er zoals elk jaar een zekere ambitie, zonder dat we daarop een concrete doelstelling plakken. De meeste spelers hebben bijgetekend, maar we zullen starten met een smallere kern waarin we sowieso vier spelers vanuit de jeugd laten doorstromen (naast Dirkx, Sblendorio en Vandersanden zal ook de 17-jarige Anton Butakov de overstap maken naar de A-kern).
Dat laatste is een bewuste keuze. Met Ian Opdenakker en Bram Vanheukelom waren er vorig jaar al enkele jonge kerels die op de goede weg waren, en er is vanuit de club de wil om jongeren uit de eigen jeugd te laten doorstromen, hetgeen zeker op bepaalde posities moet kunnen lukken. We proberen daarin planmatig te werk te gaan. Zo gaan we maandelijks vergaderen met de trainers van de bovenbouw en de jongens die het verdienen doorschuiven, eventueel tijdelijk, om ze op gezette tijdstippen te laten proeven van het grote werk. Want al gaat het soms maar om een paar keer meetrainen met de A-kern, dat is toch een serieuze stimulans, ook voor de andere jongeren.
Ik heb ook de gewoonte om de wedstrijden van de beloften te bekijken, om de spelers van de A-kern aan het werk te zien, maar zeker ook om te zien wie van de jongeren progressie maakt. U19 en U17 krijgen dezelfde schema’s als die van de A-kern, en het is de bedoeling dat bepaalde spelprincipes steeds meer doorheen het opleidingstraject terugkomen, wat zorgt voor duidelijkheid en herkenbaarheid.
We mikken naar het nieuwe seizoen toe nog wel op een tweetal versterkingen, maar het mag duidelijk zijn dat de jeugd meer dan ooit kansen krijgt in Bocholt. Dit betekent natuurlijk ook dat ik reken op mijn meer ervaren spelers, en dat we hopen gespaard te blijven van al te veel blessures en schorsingen. Een jonge speler moet de kans krijgen om rustig te groeien, het is immers sowieso al niet evident om vanuit de jeugdreeksen het plots op te nemen tegen volwassen kerels met heel wat ervaring. We zullen dat jonge geweld dus op het gepaste moment brengen; kort opvolgen en bijsturen wordt de boodschap.
Nogmaals: ik wil me niet vastpinnen op een concrete ambitie. We willen in elke wedstrijd aanvallen en proberen de drie punten te pakken, dan zien we wel hoe ver ons dit brengt.
Dat is duidelijke taal. Van harte bedankt. 

Other Articles

A-kern
TransfernieuwsA-kern